Հետանցքային ուղու քորը հաճախ կարող է լինել որևէ հիվանդության ախտանշան: Քորի պատճառները բազմազան են: Հետանցքային ուղու քոր նկատվում է կոլիտներով հիվանդների մոտ, տարբեր հիվանդությունների բուժման համար օգտագործվող մեծ չափաբաժնով հակաբիոտիկներից հետո զարգացած դիսբակտերիոզի ժամանակ: Կանանց մոտ ոչ այնքան հազվադեպ հետանցքային ուղու քոր կարող է ի հայտ գալ միզասեռական հիվանդությունների` կոլպիտների, ուրետրիտների դեպքում: Հարհետանցքային մաշկի քորը շատ հաճախ առաջացնում են պարազիտները, որոնց մեջ , թերևս, առաջին տեղում է գտնվում էնտերոբիոզը (սրատուտ): Վերջին ժամանակներս տարածում են գտել այնպիսի հետանցքային ուղու քորի պատճառներ, ինչպիսիք են քոսը, ցայլքի ոջլոտությունը,տրիխոմոնիազը:

Հետանցքային ուղու քորը սեռական ճանապարհով փոխանցվող վարակների` քլամիդիոզի, հերպեսի, ցիտոմեգալովիրուսի, միկոպլազմայի, ինչպես նաև սնկային հիվանդության հաճախակի զուգընկերն է: Բացառություն չեն կազմում և վեներական հիվանդությունները: Հետանցքային ուղու քորի պատճառներից են նաև մի շարք ներքին օրգան-համակարգերի հիվանդությունները`շաքարային դիաբետը, լյարդի, վահանաձև գեղձի և միզաքարային հիվանդությունները:

Պատճառների ցանկը կարելի է դեռ երկար շարունակել: Սակայն «Օն Կլինիք-Անի» միջազգային   բժշկական կենտրոնի պրոկտոլոգիայի բաժնի բժիշկների տարիների ընթացքում ձեռք բերված փորձը , թույլ է տալիս հաստատել, որ 100 պացիենտից 95-ի մոտ հետանցքային ուղու քորը դադարում է հեմորոիդալ հանգույցների լիգավորումից հետո: