Ներվային բուլիմիա (F50.2) են այն կլինիկական դեպքերը, որոնք ընթանում են անհագ և անկառավարելի շատակերությամբ։

Առաջինն այն նկարագրել է Ռասելը 1979թ., որպես նյարդային անոռեքսիայի չարորակ տարբերակ, սակայն հետագայում պարզվել է, որ այն կարող է արտահայտվել նաև առանց նախորդող անոռեքսիայի, որպես ինքնուրույն խանգարում։

Այս խանգարումը ներառում է իր մեջ երկու հիմնական ախտանիշ՝ անհագ շատակերության մղում և միտումնավոր առաջացվող փսխում (երբեմն լուծողական միջոցների չարաշահումով)՝ գիրությունը կանխելու նպատակով։ Սովորաբար, նյարդային բուլիմիայով հիվանդները գեր չեն։ Շատ կարևոր հատկանիշ է նաև մարմնի քաշով, չափով և ձևերով մտահոգվածությունը, որը ձեռք է բերում գերարժեք նշանակություն։

Այս հիվանդությամբ, հիմնականում, տառապում են կանայք։ Դաշտանի խանգարում շատերի մոտ չի դիտվում։ Բուլիմիայի նոպաները կարող են հրահրվել սթրեսներով կամ հաստատված սովորական ռեժիմի խախտումով։ Բուլիմիան ավելի հաճախ է բարդանում ու զուգորդվում դեպրեսիվ ախտանիշներով։ Կրկնվող փսխումները հաճախ որոշակի մարմնական բարդություններ են ստեղծում։ Կալիումի նվազումը բերում է թուլության, սրտի առիթմիայի, նեֆրիտի, ինչպես նաև՝ էպիլեպտիկ ցնցումների։

Նյարդային բուլիմիայի հաճախականությունն ու տարածվածությունը դեռևս վերջնականորեն պարզված չեն։ Հայտնի է, որ այն ավելի բնորոշ է զարգացած երկրներին, հիմնականում, հիվանդանում են երիտասարդները։

Ստույգ հետազոտական կատամնեստիկ հետազոտություններ չկան, սակայն որոշ տվյալներ վկայում են, որ «սովորույթները» մնում են ողջ կյանքում։

Հոգեբուժություն
Ս.Հ. Սուքիասյան, Ս.Պ. Մարգարյան
Տեղեկատվություն: med-practic.com